Όταν ο πολιτισμός στερεύει

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων στις φυλακές με την ίσως μεγαλύτερη απεργεία πείνας που εχει γίνει ποτέ , με συμμετοχή απο όλους τους κρατούμενους σχεδόν όλων των σωφρονιστικών καταστημάτων, 5.251 κρατουμένοι, γυναίκες και ανηλίκους. ( Μάλιστα 20 άτομα στις φυλακές κορυδαλλου έχουν ράψει το στόμα τους, κυριολεκτικά!)

Παραθέτω απο ελευθεροτυπία

Τα πράγματα έχουν πλέον φτάσει στο μη περαιτέρω: ο αριθμός των κρατουμένων έχει πενταπλασιαστε ί τα 30 τελευταία χρόνια από 2.500 το 1978 σε 12.200 το 2008, χωρίς να έχει αυξηθεί αντίστοιχα ο πληθυσμός της χώρας. Πώς είναι μετά δυνατόν, όταν οι κρατούμενοι ζητούν αποσυμφόρηση, ο υπουργός να κάνει λόγο για νέες φυλακές; Κατέχουμε τη θλιβερή πρωτιά στην Ε.Ε. στις προφυλακίσεις με αριθμό ρεκόρ υποδίκων στη φυλακή. Την ίδια στιγμή, για να τελειώνουμε με τους κακούς που είναι στη φυλακή, στο σύνολο των 12.200 κρατουμένων οι ισοβίτες καταδικασμένοι για βαριά αδικήματα δεν ξεπερνούν τους 700: δεν φτάνουν ούτε το 6% των κρατουμένων! Τι είναι οι υπόλοιποι; Τοξικομανείς που αντί για θεραπευτική αρωγή τούς επιβάλλεται εγκλεισμός, αλλοδαποί και φτωχοδιάβολοι από τους οποίους το κράτος αποφάσισε να βγάλει λεφτά κι από πάνω: διπλασιάζοντας το αντίτιμο για τη μετατροπή και εξαγορά των μικροποινών τους από 300 ευρώ τον μήνα σε 600. Για να μη βγουν ποτέ οι μικροπαραβάτες από τη φυλακή επειδή δεν θα 'χουν χρήματα.

* Δεν θα ξεχάσουμε, λοιπόν, τον 15χρονο Ματιέα που κρεμάστηκε στο κελί του στο λεγόμενο ψυχιατρείο των φυλακών. Το έγκλημά του τρία γραμμάρια χασίς!

**Δεν θα ξεχάσουμε τον Φώτη Τσολακάκη. Καρκινοπαθής, στο τελευταίο στάδιο, μας παρακαλούσε να κάνουμε κάτι για να πεθάνει σπίτι του, δίπλα στη μάνα και στη σύντροφό του. Δεν τα καταφέραμε. Ο Φώτης, πέθανε, δυστυχώς, μέσα στη φυλακή. Αδίστακτα, του στέρησαν την τελευταία χάρη... κάτι σαν εκτελεστικό απόσπασμα.

**Δεν θα ξεχάσουμε τον 92χρονο, στο «νοσοκομείο» των φυλακών, που αναίτια, παράλογα, εκδικητικά, τον κρατούσαν έγκλειστο. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φράση που ακούσαμε από τους υπεύθυνους "και πού να πάει;". Και ο γέροντας πήγε στον άλλο κόσμο, μόνος του, χωρίς ένα χάδι, χωρίς μια καλή κουβέντα.

**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μα ποτέ, τους τέσσερις κρατούμενους που απανθρακώθηκαν στο κελί 80 του Κορυδαλλού και που οι υπεύθυνοι "πλήρωσαν" με τρία και μόνο ημερομίσθια. Ενα λιγότερο από τις τέσσερις ζωές.

**Δεν θα ξεχάσουμε την Αννα Πετρίδη, που ούρλιαζε στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού και που πέθανε γιατί δεν υπήρχε γιατρός, γιατί η ζωή φαίνεται ότι στη φυλακή δεν έχει καμία αξία.

**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Δημοσθένη Βουβάκη, μόλις 25 χρονώ, τελευταίο στον τεράστιο κατάλογο των νεκρών. Ακόμη ένας νεκρός στον βωμό μιας παράλογης πολιτικής που οδηγεί τα θύματα της εμπορίας ναρκωτικών στη φυλακή αντί σε κέντρα απεξάρτησης.

Θα θυμόμαστε... Οι κρατούμενοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, διεκδικούν τα αυτονόητα. Και εμείς είμαστε μαζί τους».

......

Και ενα σχόλιο δικό μου, οι φυλακές κάθε λαού δείχνουν το πόσο πολιτισμένος πραγματικά ειναι...

1
2
3