Πρόσφατο γκάλοπ της Public Issue ανέδειξε σε πρωτοσέλιδο η «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής (22.3), για να μας πείσει πως «η κοινωνία θέλει δημοκρατία και τάξη» - και, πρωτίστως, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Γνωστή βέβαια εδώ και καιρό η μέθοδος της παραγωγής πολιτικής διά των δημοσκοπήσεων, τα (συγκυριακά και προπαντός επιλεγμένα) αποτελέσματα των οποίων αναγορεύονται από τους παραγγέλλοντες σε ύψιστη έκφραση της λαϊκής θέλησης. Μόνο που τα νούμερα του εν λόγω γκάλοπ κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τις θριαμβολογίες της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας.
Είναι μεν αλήθεια πως το 49% των 522 ερωτηθέντων απάντησαν τηλεφωνικά ότι «μάλλον δεν πρέπει να υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο» (έναντι 40% που είχαν δώσει την ίδια απάντηση τον Ιανουάριο του 2007) κι ότι αυτοί που δήλωσαν ότι «μάλλον πρέπει να υπάρχει» φέρονται να μειώθηκαν το ίδιο διάστημα από 51% σε 44%. Αν κάτι υποδηλώνει αυτή η ισορροπία, είναι όμως ότι η διαρκής πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ έπιασε τόπο, κυρίως σε όσους αγνοούν τι ακριβώς προβλέπει ο συγκεκριμένος θεσμός!
Το διαπιστώνουμε από τις απαντήσεις των ίδιων πολιτών στο συγκεκριμένο αυτή τη φορά ερώτημα, αν «η αστυνομία πρέπει ή δεν πρέπει να επεμβαίνει στα πανεπιστήμια όταν γίνονται καταλήψεις και διαδηλώσεις». Υπέρ της αυτεπάγγελτης αστυνομικής επέμβασης (χωρίς άδεια των πανεπιστημιακών οργάνων) τίθεται μόνο το 20%, συν ένα 4% που τη θέλει εφόσον «γίνονται επεισόδια» και μόνο. Υπάρχει επίσης ένα 5% που τάσσεται υπέρ της επέμβασης αλλά «δεν γνωρίζει αν αυτό πρέπει να συμβαίνει με ή χωρίς άδεια». Συνολικά, δηλαδή, ούτε ένας στους τρεις ερωτώμενους δεν τάχθηκε υπέρ της κατάργησης του ασύλου.
Λίγο περισσότεροι (35%) θεωρούν πως η ΕΛ.ΑΣ. πρέπει να επεμβαίνει στα ΑΕΙ «μόνο με άδεια των πανεπιστημιακών αρχών», όπως προβλέπει δηλαδή η ισχύουσα νομοθεσία. Ενας στους τέσσερις (24%) δήλωσε, τέλος, ευθαρσώς στο τηλέφωνο πως δεν θέλει να μπαίνει η αστυνομία επ' ουδενί στα πανεπιστήμια. Η σαφής αυτή τριχοτόμηση της «κοινής γνώμης» μεταφράζεται από την εφημερίδα σε πλειοψηφικό αίτημα για κατάργηση του ασύλου!
Για τους πραγματικούς στόχους της υστερίας κατά του ασύλου αποκαλυπτικό είναι ωστόσο το ρεπορτάζ του Απόστολου Λακασά, στο οποίο παραπέμπει το ίδιο πρωτοσέλιδο. Κάτω απ' τον παραπλανητικό τίτλο «άβατο στη γνώση, άσυλο στο έγκλημα», καταγράφονται ένα ένα τα στέκια που χρησιμοποιούν εντός ΑΕΙ φοιτητικές ομάδες «που αυτοτοποθετούνται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των αναρχικών» ή «έχουν καταλάβει αναρχοαυτόνομοι οι οποίοι δεν ανήκουν στις γνωστές φοιτητικές παρατάξεις». Μπορεί οι πρυτάνεις να βεβαιώνουν πως οι θαμώνες αυτών των στεκιών είναι φοιτητές τους και (με μόνη εξαίρεση τους γνωστούς κ.κ. Γρυσπολάκη και Παλήκαρη του Πανεπιστημίου Κρήτης) να απεύχονται οποιαδήποτε αστυνομική παρέμβαση, η φιλελεύθερη εφημερίδα όμως έχει διαφορετική άποψη για την ελευθερία της διακίνησης ιδεών στους πανεπιστημιακούς χώρους. Με πόνο δε επισημαίνει ότι, στο Ηράκλειο της Κρήτης, «οι εισαγγελικές αρχές επικαλέστηκαν την έλλειψη δημοσιευμάτων καταδίκης της κατάληψης και άρα πολιτικής στήριξης μιας πιθανής άδειας για επέμβαση». Προφανώς, αυτό το κενό «πολιτικής στήριξης» ήρθε η ώρα να καλυφθεί.
